Περιπροθετικά κατάγματα
Τί σημαίνει ο όρος “περιπροθετικά κατάγματα”;
Ο όρος “περιπροθετικά κατάγματα” αναφέρεται σε καταγμάτα που συμβαίνουν στα οστά γύρω από μια τεχνητή άρθρωση, όπως αυτή του ισχίου ή του γόνατος. Πιο συγκεκριμένα, το κάταγμα συμβαίνει:
Κοντά στο ίδιο το εμφύτευμα ή λίγο πιο μακριά από αυτό.
Ενδεχομένως μεταξύ δύο διαφορετικών τεχνητών αρθρώσεων, όπως για παράδειγμα, με ένα κάταγμα στο μηριαίο οστό κοντά σε μια τεχνητή άρθρωση ισχίου πάνω από αυτό και μια άλλη τεχνητή άρθρωση γόνατος κάτω από αυτό.
Ποιοί είναι πιθανοί πληθυσμοί και ποιες είναι οι πιθανές αιτίες τους:
Συνήθως εμφανίζονται σε ηλικιωμένους άνω των 65 ετών.
Συνήθως προκαλούνται από πτώσεις.
Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν:
Η οστεοπόρωση.
Η χαλαρότητα των ιστών γύρω από την τεχνητή άρθρωση.
Τραυματισμοί με υψηλή ενέργεια.
Είδη περιπροθετικών καταγμάτων:
Καταγμάτα στην κοτύλη: Συνήθως είναι ασταθή και απαιτούν άμεση και εξειδικευμένη αντιμετώπιση.
Καταγμάτα στο ισχίο: Αυτά περιλαμβάνουν καταγμάτα του μηριαίου οστού γύρω από την τεχνητή άρθρωση. Η θεραπεία για τα περιπροθετικά κατάγματα εξαρτάται από την εντοπισμένη περιοχή και το είδος του κατάγματος.
Κατάγματα στο γόνατο:
Αυτά τα κατάγματα μπορούν να επηρεάσουν διάφορες δομές κοντά στην τεχνητή άρθρωση. Η αντιμετώπισή τους εξαρτάται από τη σοβαρότητα και την τοποθεσία του κατάγματος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, πρήξιμο, δυσκολία στο περπάτημα, περιορισμένη κίνηση και ανεπάρκεια της άρθρωσης. Για τη διάγνωση χρησιμοποιούνται ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία (CT) και μαγνητική τομογραφία (MRI).
Η θεραπεία μπορεί να είναι μη επεμβατική ή χειρουργική, ανάλογα με τη σοβαρότητα του κατάγματος. Η μη επεμβατική θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, εφαρμογή πάγου και φυσικοθεραπεία, ενώ η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη για ασταθή ή πολύπλοκα κατάγματα. Οι επιλογές χειρουργικής μπορεί να περιλαμβάνουν εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκες και βίδες ή αναθεώρηση της τεχνητής άρθρωσης.
Η πρόγνωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα του κατάγματος, τη γενική υγεία του ασθενούς και την εμπειρία του χειρουργού. Συνήθως, η πρόγνωση είναι καλή με κατάλληλη θεραπεία και αποκατάσταση. Ενδεχόμενες επιπλοκές περιλαμβάνουν λοίμωξη και πόνο.
Διαφορετικές Επεμβάσεις στο Χειρουργείο:
- Εσωτερική Οστεοσύνθεση: Σε αυτήν τη διαδικασία χρησιμοποιείται εξειδικευμένος εξοπλισμός, όπως πλάκες και βίδες, για να διορθωθούν κατάγματα εντός του σώματος.
- Αναθεώρηση Τεχνητής Άρθρωσης: Σε περιπτώσεις που η τεχνητή άρθρωση χρειάζεται αντικατάσταση, πραγματοποιείται η επέμβαση της αρθροπλαστικής αναθεώρησης.
Επιπλέον Παρατηρήσεις:
- Η επιλογή θεραπείας λαμβάνει υπόψη τη γενική υγεία του ασθενούς.
- Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι κρίσιμη για την αποφυγή πιθανών επιπλοκών.
- Η πρόγνωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα του κατάγματος, τη θεραπεία και την αποκατάσταση.
- Σε απλά κατάγματα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σύρμα για στήριξη.
- Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, χρησιμοποιείται ειδική πλάκα τιτανίου με βίδες για ενίσχυση της στήριξης.
- Σε περίπτωση χαλαρού εμφυτεύματος, αντικαθίσταται με νέο, συνοδευόμενο από οστεοσύνθεση.
- Σε περιφερικά κατάγματα με ανεπαρκή οστική ποιότητα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδική πρόθεση.
- Τέλος, σε περιπτώσεις τοπικής απώλειας οστικού ιστού, εφαρμόζεται ειδικό μόσχευμα ή πρόσθετη πλάκα.
Η αντιμετώπιση ενός κατάγματος του ισχίου πριν από τον εμφύτευση του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που καθορίζουν το κατάλληλο προσέγγιση. Ας εξετάσουμε ορισμένους από τους βασικούς παράγοντες:
Χαρακτηριστικά του κατάγματος:
Τύπος: Η σταθερότητα ή αστάθεια του κατάγματος καθορίζει την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση ή μη.
Τοποθεσία: Η θέση του κατάγματος επηρεάζει την προσπελασιμότητα και την επιλογή θεραπείας.
Σοβαρότητα: Η έκταση και η δυσκολία του κατάγματος επηρεάζουν τη θεραπεία και τις πιθανές επιπλοκές.
Χαρακτηριστικά του εμφυτεύματος:
Τύπος: Η είδος και η σταθερότητα του εμφυτεύματος επηρεάζουν την αντιμετώπιση.
Χρόνος εμφύτευσης: Η παλαιότητα του εμφυτεύματος μπορεί να επηρεάσει την επιλογή θεραπείας λόγω πιθανής χαλαρότητας ή αστάθειας.
Χαρακτηριστικά του ασθενούς:
Ηλικία: Η γενική κατάσταση υγείας, η ηλικία και η λειτουργικότητα του ασθενούς είναι σημαντικοί παράγοντες.
Ιατρικό ιστορικό: Προηγούμενες παθήσεις όπως οστεοπόρωση, διαβήτης ή προβλήματα καρδιάς μπορεί να επηρεάσουν την επιλογή θεραπείας.
Επίπεδο δραστηριότητας: Ο τρόπος ζωής και οι δραστηριότητες του ασθενούς πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τον καθορισμό της θεραπείας.
